30/7/14

Locke - Steven Knight (2013)


Ο Ivan Locke είναι ένας οικογενειάρχης που εργάζεται ως επιβλέπων μηχανικός σε κατασκευαστική εταιρεία. Η ζωή του θα αλλάξει μέσα σ' ένα βράδυ, ξεκινώντας μία διαδρομή από το μέρος που μένει προς το Λονδίνο.

Ψυχολογικό δράμα/θρίλερ, συνεργασία Βρετανίας και Αμερικής στην παραγωγή.
Ένα ιδιαίτερο road movie με κλειστοφοβική ατμόσφαιρα, πλαισιωμένο από ένα μόνο ηθοποιό (όλοι οι υπόλοιποι είναι στο τηλέφωνο). Ένα one man show, που θα μπορούσε άνετα να είναι θεατρική παράσταση, με τον Hardy εμφανώς γηρασμένο, γιατί παίζει προφανώς ένα χαρακτήρα μεταξύ 45  και 50 ετών, σ' ένα δύσκολο και απαιτητικό ρόλο, που αν ξεφύγει κανείς λίγο και υπερβάλλει, χάνει η ταινία όλη της την ουσία. 

Δεν περίμενα βέβαια το Locke για να καταλάβω ότι πρόκειται για έναν από τους καλούς ηθοποιούς της νέας γενιάς (αρκεί να ρίξεις μία ματιά στο Stuart: A Life Backwards). Αυτό για το ερμηνευτικό κομμάτι που είναι και το βασικότερο για ένα τέτοιου είδους φιλμ.

Όσον αφορά τώρα την ταινία γενικότερα, η αλήθεια είναι πως με μπέρδεψε και με δίχασε. 

 Μου άρεσε γιατί περνά σε άλλο επίπεδο με βαθύτερα μηνύματα ή με κούρασε γιατί οπτικά δεν μου προσέφερε τίποτε άλλο από έναν άνδρα μέσα σ' ένα αμάξι και ένα σενάριο μονότονο; 
 Θα μιλήσω λοιπόν και για τα δύο.  

Από τη μία, είναι απίστευτα βαρετή αλλά το θετικό στην υπόθεση είναι ότι είναι μόνο 85 λεπτών και δεν αφορά τα mainstream μέλη μας ή όσους δεν είναι fans του Tom Hardy. 
 Από την άλλη όμως έχει να μας διδάξει πολλά. 
 Ένας απλός καθημερινός άνθρωπος μπαίνει στη διαδικασία να περάσει κάτι που έχει ξαναζήσει αλλά αυτή τη φορά αισθάνεται (δεν είναι) ''θύτης'' και όχι ''θύμα'' κι έχει τώρα την ευκαιρία να αποδείξει ότι δεν είναι αυτός που φοβόταν πως θα γίνει και είναι ανώτερος σαν οντότητα. Θα προσπαθήσει να εξιλεωθεί για τις αμαρτίες άλλων, ακόμα κι αν αυτό σημαίνει πως πρέπει τα θεμέλια της φυσιολογικής του ζωής να γκρεμιστούν, για να μπορέσουν κάποια άλλα να χτιστούν. Είναι άντρας, είναι υπεύθυνος και πάνω απ' όλα κρατά το λόγο του. Υπάρχει όμως γυρισμός, όταν η αλήθεια κινεί τα νήματα;

Trivia:

- Ο Tom Hardy ήταν κρυωμένος στην πραγματικότητα, όσο γυριζόταν η ταινία, οπότε ο δημιουργός αναγκάστηκε να περάσει την ιώση στο σενάριο.

-  Υπήρχε ένας ήχος που έκανε το αμάξι, ο οποίος αποσυντόνιζε τον πρωταγωνιστή αλλά αποφάσισαν να τον κρατήσουν, γιατί οι γκριμάτσες δυσαρέσκειας κολλούσαν στην ταινία. Αντικατέστησαν λοιπόν, για τον θεατή, τον ήχο αυτό με τη φράση: ''you have a call waiting''.


- Γυρίστηκε μέσα σε 8 ημέρες.


27/7/14

Klass / The class - Ilmar Raag (2007)




Ο Joosep, μαθητής Γυμνασίου στην Εσθονία, έχει πέσει θύμα εκφοβισμού (bullying) από όλη του την τάξη, κυρίως από μία συγκεκριμένη ομάδα, η οποία αποτελείται από τα ''cool'' παιδιά. Ο Kaspar, ένα από τα παιδιά αυτά, δείχνει να ενοχλείται από τη συμπεριφορά των φίλων του και αηδιασμένος πλέον, αποφασίζει να υπερασπιστεί τον Joosep, ξεκινώντας πόλεμο με τον αρχηγό της ομάδας. 
 

Εσθονική παραγωγή και στην ουσία, η μόνη ταινία του IImar Raag που πήρε την αναγνώριση που της άξιζε. Βασισμένο σε αληθινά γεγονότα, το Klass καταφέρνει να ισορροπήσει μεταξύ δράματος και κοινωνικού θρίλερ, δίνοντας μία ξεκάθαρη απάντηση για το τί είναι η σχολική βία και το πόσο σκληροί μπορούν να γίνουν οι έφηβοι μεταξύ τους.
Πηγαίνοντας μία τέτοια θεματολογία στα άκρα, περνά μέσα από τα μονοπάτια του Elephant του Gus Van Sant και της πραγματικής τραγικής ιστορίας του 1999, στο σχολείο Columbine του Colorado.

Δεν είναι μία εύκολη ταινία για τα πιο mainstream μέλη μας, έχει αργή πλοκή, αλλά η ιστορία ξεδιπλώνεται μπροστά στα μάτια του θεατή, χωρίς να μπερδεύει με χρονικές οπισθοδρομήσεις και περιττά σκηνοθετικά τρικ.

Αξίζει σίγουρα μία προβολή, διότι περιέχει ηθικά διδάγματα και εμφανή μηνύματα.


Trivia: Τη συγγραφική ομάδα αποτελούν σχεδόν όλοι οι νεαροί πρωταγωνιστές.



2:37 - Murali K. Thalluri (2006)



Η ταινία ξεκινά με μία αυτοκτονία, χωρίς να αποκαλύπτεται το άτομο. Στη συνέχεια περιγράφει τις παράλληλες ιστορίες έξι μαθητών ακριβώς στις 2:37, την ίδια ώρα που μία άλλη ιστορία γινόταν τραγωδία. 

Έξι ήρωες, έξι πορτραίτα χαμένης αθωότητας. Ποιός άραγε έδωσε τέλος στη ζωή του και τί τον έφτασε εκεί;

Αυστραλέζικη ανεξάρτητη παραγωγή που αποτελεί το σκηνοθετικό ντεμπούτο του 30χρονου Murali Krishna Thalluri. Δεν θα πω πολλά. Εξαιρετικό κοινωνικό δράμα, σχεδόν διδακτικό.


Trivia:

- Ο Joel Mackenzie (Sean), φοίτησε στο σχολείο που γυρίστηκε η ταινία.

- Τα γυρίσματα στο σπίτι, έγιναν στο πραγματικό σπίτι του Frank Sweet (Marcus)

- Η ταινία είναι επηρεασμένη οπτικά από το Elephant του Gus Van Sant.


25/7/14

Φεστιβάλ Βενετίας 2014


COMPETITION
Οι ταινίες που θα διαγωνιστούν στο 71ο Φεστιβάλ Βενετίας είναι οι εξής:
Birdman, dir: Alejandro Gonzalez Inarritu (opening film)
The Cut, dir: Fatih AKIN
A Pigeon Sat On A Branch Reflecting On Existence, dir: Roy Andersson
99 Homes, dir: Ramin Bahrani
Tales, dir: Rakhshān Bani E’Temad
La Rançon De La Gloire, dir: Xavier Beauvois
Hungry Hearts, dir: Saverio Costanzo
Le Dernier Coup De Marteau, dir: Alix Delaporte
Pasolini, dir: Abel Ferrara
Manglehorn, David Gordon Green
3 Hearts, dir: Benôit Jacquot
The Postman’s White Nights, dir: Andrei Konchalovsky
Il Giovane Favoloso, dir: Mario Martone
Sivas, dir: Kaan Mujdeci
Anime Nere, dir: Francesco Munzi
Good Kill, dir: Andrew Niccol
Loin Des Hommes, dir: David Oelhoffen
The Look Of Silence, dir: Joshua Oppenheimer
Fires On The Plain, dir: Shinya Tsukamoto
Red Amnesia, Xiaoshuai Wang

OUT OF COMPETITION

Εκτός διαγωνισμού:
Words With Gods, dirs: Guillermo Arriaga, Emir Kusturica, Amos Gitai, Mira Nair, Warwick Thornton, Hector Babenco, Bahman Ghobai, Hideo Nakata, Alex de la Iglesia
She’s Funny That Way, dir: Peter Bogdanovich
Dearest, dir: Peter Ho-sun Chan
Olive Kitteridge, dir: Lisa Cholodenkp
Burying The Ex, dir: Joe Dante
Perez., dir: Edoardo De Angelis
La Zuppa Del Demonio, dir: Davide Ferrario
The Sound And The Fury, dir: James Franco
Tsili, dir: Amos Gitai
La Trattativa, dir: Sabina Guzzanti
The Golden Era, dir: Ann Hui (closing film)
Make-Up, dir: Im Kwontaek
The Humbling, dir: Barry Levinson
The Old Man Of Belem, dir: Manoel de Oliveira
Italy In A Day, dir: Gabriele Salvatores
In The Basement, dir: Ulrich Seidl
The Boxtrolls, dirs: Anthony Stacchi, Annable Graham
Nymphomaniac Volume II (long version) Director’s Cut, dir: Lars Von Trier
HORIZONS

Ορίζοντες:
Theeb, dir: Naji Abu Nowar
Line Of Credit, dir: Salome Alexi
Senza Nessuna Pieta, dir: Michele Alhaique
Cymbeline, dir: Michael Almereyda
Near Death Experience, dirs: Benoît Delépine, Gustave Kervern
La Vita Oscena, dir: Renato De Maria
Réalité, dir: Quentin Dupieux
I Spy/ I Spy, dirs: Veronika Franz, Severin Fiala
Hill Of Freedom, dir: Hong Sangsoo
Bypass, dir: Duane Hopkins
The President, dir: Mohsen Makhmalbaf (opening film)
Your Right Mind, dir: Ami Canaan Mann
Belluscone, Una Storia Siciliana, dir: Franco Maresco
Nabat, Elchin Musaoglu
Heaven Knows What, dirs: Josh Safdie, Ben Safdie
These Are The Rules, dir: Ognjen Sviliviv
Court, dir: Chaitanya Tamhane


17/7/14

The hanging garden / Ο κρεμαστός κήπος - Thom Fitzgerald (1997)



The Hanging Garden

Ο William, υπήρξε ένας διαταραγμένος και ιδιαίτερος έφηβος. Αφού εξαφανίστηκε από το σπίτι του για 10 χρόνια, επιστρέφει τώρα ανανεωμένος, αλλά βρίσκει την οικογένειά του στοιχειωμένη ακόμα από το δικό του παρελθόν.

 Σουρεάλ ψυχολογικό δράμα, συνεργασία Βρετανίας και Καναδά στην παραγωγή, με εξαιρετικές ερμηνείες από σχεδόν άγνωστους προς το ευρύ κοινό ηθοποιούς,  με ιδιαίτερη πλοκή και ένα αναπάντεχο τέλος που θα συγκινήσει και τους πιο σκληρούς. 

 O κρεμαστός κήπος λοιπόν, είναι μία από αυτές τις ταινίες, που αν τη δεις μια φορά, θα την ξαναδείς με φίλους, θα την προτείνεις, θα τη σχολιάσεις, θα την αναλύσεις. Δεν ξέρω αν την εκθειάζω παραπάνω από ό,τι της αξίζει, αλλά για μένα ήταν ταινία που με έκανε να καταλάβω πολλά για τους ανθρώπους και τις οικογενειακές σχέσεις και ακόμα περισσότερα για τις δυσλειτουργικές οικογένειες που θυσιάζουν τα ''θέλω'' τους στο βωμό των ''πρέπει''.

 Ο Thom Fitzgerald είναι από εκείνους τους σκηνοθέτες που κανείς δεν γνωρίζει αλλά όλοι θέλουν να παρακολουθούν μετά από μία προβολή. Οι ταινίες τους για μένα είναι μικρά διαμάντια. Και ποιός ο λόγος να προτείνουμε συνεχώς τα blockbusters, που έχουν ήδη χιλιοδιαφημιστεί;

Αυστηρά για τους λάτρεις του δράματος. 

Trivia: Οι περισσότερες ταινίες του είναι gay themed.

16/7/14

In fear / Ταξίδι στο φόβο - Jeremy Lovering (2013)


In Fear

Ο Tom και η Lucy είναι καθ' οδόν, για ένα μουσικό φεστιβάλ στην Ιρλανδία. Κάποιες όμως παραπλανητικές πινακίδες και το μυαλό τους που παίζει παιχνίδια, θα τους οδηγήσουν σ' ένα εφιαλτικό δρόμο, στον οποίο συνειδητοποιούν πως δεν είναι μόνοι.

 Ψυχολογικό θρίλερ βρετανικής παραγωγής και η πρώτη κινηματογραφική δουλειά του Jeremy Lovering, ενός, κυρίως, τηλεοπτικού σκηνοθέτη (η τελευταία  τηλεοπτική του ''επιτυχία'', ήταν η σκηνοθεσία του Sherlock του BBC, στο επεισόδιο: The Empty Hearse).

Μία ταινία μυστηρίου που καταφέρνει να βάλει το θεατή στη διαδικασία να κατανοήσει την αγωνία των ηρώων και να μοιραστεί μαζί τους τον φόβο για το άγνωστο και το σκοτάδι και το σημαντικότερο απ' όλα, να τον κρατήσει μέχρι και το ογδοηκοστό πέμπτο λεπτό της διάρκειάς της.

 Αν και σκηνοθετικά ή ερμηνευτικά ήταν άρτια, το σενάριο δεν είχε κάτι ιδιαίτερο ή καινούριο να προσφέρει και δυστυχώς, η μεγάλη μου απορία για το 5,5 του IMDb (το οποίο βέβαια, και πάλι είναι άδικο)
, λύθηκε με ένα δυσνόητο και απότομο τέλος.

Συνοψίζοντας λοιπόν την προηγηθείσα ανάλυση, μπορούμε με σιγουριά να πούμε ότι έχουμε μία καλή παραγωγή, μία μέτρια αλλά συμπαθητική προς τους φίλους του θρίλερ ταινία, αλλά με ένα φινάλε που ίσως χαλάσει για κάποιους, την υπόλοιπη προσπάθεια. Δώσε του όμως μία ευκαιρία.














11/7/14

Calvary - John Michael McDonagh (2014)

Calvary

Ο James Lavelle, μετά το χαμό της γυναίκας του, αποφασίζει να εγκαταλείψει το Δουβλίνο και να γίνει ιερέας. Σε μία εξομολόγηση, ένας ενορίτης του εξομολογείται ότι την Κυριακή θα τον σκοτώσει, χωρίς να φταίει, απλά γιατί κάποτε κακοποιήθηκε από ιερέα.

 Ένας ιερέας και το έργο του, το οποίο είναι περισσότερο ανθρώπινο και φιλικό παρά ''εκκλησιαστικό''. Έχει αδυναμίες, πάθη, ήταν κάποτε ένας άνθρωπος σαν όλους τους άλλους και τώρα λειτουργεί πότε ως σωτήρας, πότε ως διαιτητής και πότε ως στόχος χλευασμού από τους ''άπιστους'' συντοπίτες, που παρ' όλα αυτά τον αντιμετωπίζουν σαν φίλο κι αδερφό. Calvary σημαίνει Γολγοθάς και ο James, σαν νέος Χριστός, καλείται να πληρώσει για τις αμαρτίες άλλων.

 Ένα ιδιαίτερο κοινωνικό δράμα με ψήγματα μαύρης κωμωδίας, εμπνευσμένο από πραγματικά γεγονότα (περισσότεροι από 800 ιερείς, κακοποιούσαν παιδιά σε 200 ιδρύματα της Καθολικής εκκλησίας, σε μια περίοδο 35 χρόνων), κλασσικό δείγμα Ιρλανδικού σινεμά, αργό νωχελικό, πνευματώδες, έξυπνο, με φιλοσοφικές αναζητήσεις για τη ζωή και την ύπαρξη, περνά βαθιά κοινωνικά μηνύματα, προσεγγίζοντας το θέμα της παιδικής σεξουαλικής κακοποίησης διαφορετικά, όχι μελοδραματικά κυρίως.


 Σκηνοθετικά αξιοπρεπές με πανέμορφα μουντή φωτογραφία από τα απίστευτα τοπία της Ιρλανδικής επαρχίας, καλές ερμηνείες από όλους τους πρωταγωνιστές, ειδικά από τον κεντρικό ήρωα, Brendan Gleeson, αλλά χωρίς το σενάριο να έχει κάποια κενά ή κάποια ιδιαίτερα λάθη, σου αφήνει μία γεύση ανολοκλήρωσης και μία αίσθηση ότι θα ήθελες να εξελιχθεί διαφορετικά η ιστορία. 

Για μένα τουλάχιστον, το 7,8 του IMDb, είναι υπερβολικό, αξίζει όμως μία προβολή σίγουρα.

Trivia: Ο σκηνοθέτης, είναι αδερφός του Martin McDonagh (In BrugesSeven Psychopaths)



10/7/14

Angst / Fear - Gerald Kargl (1983)


Angst

Ένας άντρας αποφυλακίζεται, ύστερα από 10 χρόνια ποινής για φόνο. Απ' έξω κιόλας από τη φυλακή, νιώθει έντονα την ανάγκη να σκοτώσει ξανά.

 Αυστριακό, δραματικό θρίλερ τρόμου, βασισμένο στην πραγματική ιστορία του Werner Kniesek, ενός μαζικού δολοφόνου. 

  Η ιστορία ξεκινά, προχωρά και τελειώνει με την αφήγηση του ήρωα, βάζοντάς σε έτσι μέσα στο μυαλό του για να δεις τα πράγματα από τη δική του πλευρά. Σαδισμός μέσα από τα μάτια ενός αδέξιου και αγχωτικού δολοφόνου.

 Σαφώς και λάθη υπάρχουν, κυρίως τεχνικά, αλλά αυτό δικαιολογείται από την εποχή που γυρίστηκε. Η ερμηνεία όμως, του πρωταγωνιστή είναι άψογη σ' ένα ρόλο που άλλος δεν θα μπορούσε να παίξει καλύτερα.



Από τις πιο ανατριχιαστικές ταινίες της δεκαετίας του '80, όχι τόσο για τις σκηνές της, αλλά για τον εκπληκτικά μακάβριο και σχιζοφρενή τρόπο που υποδύεται ο Erwin Leder, τον ψυχοπαθή. 

Φανερή η επιρροή του σκηνοθέτη, στις δουλειές του εξεζητημένου Gaspar Noé (IrreversibleEnter the VoidI Stand Alone). ΑΥΣΤΗΡΑ ΜΟΝΟ για fans.

Trivia: ΟΙ διάφορες ατάκες του ήρωα, είναι δανεισμένες από απολογίες κάποιων serial killers, όπως του Peter Kürten, γνωστού και ως βαμπίρ του Ντίζελντορφ.



8/7/14

12 πράγματα που ίσως δεν γνωρίζετε για το Shawshank Redemption (Τελευταία έξοδος: Ρίτα Χέιγουορθ)


The Shawshank Redemption

1. Πρόκειται για μεταφορά μίας μικρής ιστορίας του συγγραφέα Stephen King σε μία συλλογή μικρών ιστοριών, ονόματι Different Seasons. Οι άλλες ιστορίες που έγιναν ταινίες είναι το Stand by Me του 1986 και το Apt Pupil του 1998. Το The Breathing Method δεν έχει γίνει ακόμη ταινία.

2. Αρχικά είχε χρησιμοποιηθεί ο τίτλος της μικρής ιστορίας του Stephen King ''Rita Hayworth and the shawshank redemption'' και ως τίτλος της ταινίας, αλλά προτίμησαν να χρησιμοποιήσουν μόνο το Shawshank redemption γιατί είχε περαστεί σε όλους ως μία βιογραφική ταινία για τη Rita Hayworth. Ο μάνατζερ ενός τοπ μόντελ κάλεσε την παραγωγή και τους είπε πως η πελάτισσα του ήταν τέλεια για το ρόλο της Rita.

3. Η ταινία είναι εμπνευσμένη από το 
Goodfellas, τεχνικά.




4. Ο Rob Reiner που έχει σκηνοθετήσει τη μεταφορά της άλλης ιστορίας του Stephen King (Stand by me), επειδή ήταν συνιδρυτής της Castle Rock Entertainment, προσέφερε στον Frank Darabont, 2,5 εκατομμύρια δολλάρια για να πρωταγωνιστήσουν οι Tom Cruise και Harrison Ford.


5. Ο σκηνοθέτης της ταινίας, Frank Darabont, αγόρασε την ιστορία από τον Stephen King για... 1 δολλάριο!

6. Η ιστορία είναι παρόμοια με μία μικρή ιστορία του Leon Tolstoy με τον τίτλο: 
God Sees the Truth, But Waits. 



7. Η ιστορία εκτυλίσσεται στο Maine, αλλά η ταινία στην πραγματικότητα έχει γυριστεί στο Ohio.

8. Τα χέρια και τα πόδια του Tim Robbins στα κοντινά πλάνα, δεν είναι δικά του. Ανήκουν στον Frank Darabont.

9. Στην ιστορία του Stephen King, ο Red (Morgan Freeman), περιγράφεται ως Ιρλανδός μεσήλικας.

10. Η φωτογραφία που δείχνει τον Red νεαρό, όταν καταδικάστηκε, δεν ανήκει σε αυτόν, αλλά στο γιο του.



11. Αν και δεν είχε πολύ μεγάλη επιτυχία στο σινεμά, ήταν νούμερο 1 στις ενοικιάσεις των video clubs.

12. Σύμφωνα με το IMDb, είναι η καλύτερη ταινία όλων των εποχών, με βαθμολογία 9,3 από 1,238,402 χρήστες.




6/7/14

Junebug / Μία ξένη ανάμεσά μας - Phil Morrison (2005)

Junebug

Ένα ζευγάρι ξεκινά για ένα επαγγελματικό ταξίδι στην ύπαιθρο, συμπτωματικά κοντά στο χωριό όπου μεγάλωσε ο άνδρας. Η επίσκεψη επιβάλλεται, αφού οι γονείς του δεν έχουν γνωρίσει ποτέ τη νύφη τους. Εκείνη με τη σειρά της, γνωρίζει μία διαφορετική πολιτισμική πραγματικότητα και ανακαλύπτει μία άγνωστη πλευρά του συζύγου της. 

Ο Phil Morrison, στην πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του, σκέφτεται σαν θεατής, συνεπώς κόβει τις περιττές και στερεότυπες σκηνές και προσφέρει μία μινιμαλιστική αφηγηματική άποψη.


 Δεν υπεραναλύει τους χαρακτήρες αλλά τους αφήνει ελεύθερους να εκφράσουν ρεαλιστικά συναισθήματα, κατορθώνοντας έτσι να ''κλέψει'' από τους πρωταγωνιστές του, εξαιρετικές ερμηνείες. 

Ηθικό δίδαγμα; Οι ανεξάρτητοι δημιουργοί πάνε το αμερικανικό σινεμά μπροστά.



4/7/14

The normal heart - Ryan Murphy (2014) TV Movie



The Normal Heart

Μία ομάδα gay ακτιβιστών στις αρχές τις δεκαετίας του '80, ύστερα από τα πρώτα κρούσματα του ιού του AIDS, ο επονομαζόμενος ''καρκίνος των gay'' τότε, προσπαθεί να μαζέψει χρήματα για να κάνει γνωστή στον κόσμο την ανίατη ασθένεια που προσπαθεί να τους εξοντώσει. Η αμερικανική κυβέρνηση όμως, καθώς και ο δήμαρχος της Νέας Υόρκης, αρνούνται κατηγορηματικά να βοηθήσουν.

 Κοινωνικό δράμα, μεταφορά ενός θεατρικού έργου του 1985, αν δεν κάνω λάθος, στην τηλεόραση, γραμμένο και το τηλεοπτικό αλλά και το θεατρικό σενάριο από τον ίδιο, βασισμένο στην πραγματική του ιστορία ως ακτιβιστή.

 Εντύπωση μου κάνει γιατί μία τόσο καλή ιστορία με γνωστούς ηθοποιούς, δεν μπόρεσε να μεταφερθεί στον κινηματογράφο. 

 Αφού λοιπόν, πρόκειται για τηλεοπτική δημιουργία, δεν θα εστιάσω σε σκηνοθεσία ή φωτογραφία (αν και τίποτα από αυτά δεν ήταν κακό), αλλά θα ασχοληθώ μόνο με τις ερμηνείες και την υπόθεση.

 Εδώ να επισημάνω ότι δεν γνώριζα εξ' αρχής αν ο πρωταγωνιστής Mark Ruffalo, ενσάρκωνε κάποιο υπαρκτό πρόσωπο , οπότε αντιμετώπισα την ιστορία ως πραγματικό γεγονός, πράγμα που με έκανε να συγκινηθώ διπλά. 

 Κι όμως ήταν πραγματικότητα, είτε ήταν επηρεασμένο από τη ζωή του σεναριογράφου, είτε απλό fiction, γιατί η ιστορία έχει κάτι να μας πει, έχει έρθει να μεταπείσει τους στενόμυαλους, να αφυπνίσει συνειδήσεις, να δώσει τροφή για σκέψη για να βάλει τον άνθρωπο σε μία διαδικασία: να σκεφτεί ''outside the box''. 

Η ζωή μας είναι μόνο δική μας; Δεν θα θέλαμε να τη μοιραστούμε με τους δικούς μας ανθρώπους; Δεν θα θέλαμε να βοηθήσουμε με όποιο τρόπο μπορούμε και ως το τέλος τους αγαπημένους μας; Δεν θα παλεύαμε γι' αυτούς, για τους εαυτούς μας, αλλά και για το γενικό καλό;
 Απλά ερωτήματα που πρέπει συχνά να αναρωτιόμαστε.

Αν και το τέλος της ταινίας, σε αφήνει λίγο ξεκρέμαστο, όλο το 2ωρο αποτελεί μία ''γεμάτη'' παραγωγή, μία ταινία με εξαιρετικές ερμηνείες, ιδιαίτερα από Mark Ruffalo, Julia Roberts, Joe Mantello και Jim Parsons (ναι, ο αγαπημένος μας Sheldon), η οποία μας οδηγεί στο εξής συμπέρασμα: η αγάπη δεν μπαίνει σε καλούπια, δεν έχει φύλο, δεν έχει σύνορα, δεν έχει ηλικία.

Δες τη, οπωσδήποτε.

Trivia: Ο Jim Parsons είχε παίξει τον ίδιο ρόλο και στο θεατρικό έργο.



2/7/14

Transcendence / Κυριαρχία - Wally Pfister (2014)


Transcendence

Όταν ο επιστήμονας, Will Caster, κορυφαίος ερευνητής της τεχνητής νοημοσύνης αρρωσταίνει θανάσιμα, η σύζυγός του και ο στενότερος συνεργάτης του φορτώνουν τη συνείδησή του σε ένα δικό του πρόγραμμα για να τον κρατήσουν ζωντανό, έστω και με αυτό τον τρόπο. Η προσπάθεια τους θα επιτύχει, αλλά το αποτέλεσμα αρχίζει να παίρνει ανησυχητικές διαστάσεις.

  Το σκηνοθετικό ντεμπούτο του Pfister (φωτογράφος του Christopher Nolan) έρχεται με ένα θρίλερ μυστηρίου/επιστημονικής φαντασίας για να εντυπωσιάσει τους fans του είδους. Τα καταφέρνει;

Αρχικά να πω ότι η ταινία με δίχασε κι ακόμα και τώρα που γράφω είμαι μπερδεμένη. Δεν ξέρω ακόμη αν μου άρεσε ή όχι. 

Σίγουρα, είναι μία πολύ καλή ιδέα, αν και δεν είναι πρωτότυπη, με κλασσικά ερωτήματα πάνω στο τί είναι τεχνολογία κι αν θα πρέπει να αφήσουμε να εξουσιάσει τη ζωή μας, ή αν ένας επιστήμονας μπορεί να αντικαταστήσει το Θεό (αυτό είναι ερώτημα/δίλημμα για τους ένθεους), αλλά νομίζω πως το τεχνικό μέρος της ταινίας υπερέχει του σεναρίου και των ερμηνειών, τα οποία μαζί με το φινάλε, αφήνουν μία αίσθηση ανολοκλήρωσης, προχειρότητας κι αφέλειας.

Άλλο ένα αρνητικό στοιχείο είναι η αργή πλοκή που σε βγάζει λίγο έξω από την ιστορία μέχρι να φτάσει στο επιθυμητό αποτέλεσμα και στην ουσία η ταινία όλη, είναι η μία τελευταία ώρα.

 Όσο για τον Johnny Depp, λυπάμαι που θα πρέπει να κρίνω αρνητικά ένας από τους πιο αγαπημένους μου ηθοποιούς, αλλά ας συνεχίσει να παίζει τους ρόλους που τον έχουμε συνηθίσει και μην ξανακούσω κανένα να λέει πως παίζει παντού με το ίδιο στυλ. Keep at it αγόρι μου. Οι ρόλοι καρικατούρες σε χρειάζονται και το λέω αυτό ειλικρινά και με καμία διάθεση ειρωνείας.

Δεν είμαι ειδική πάνω στις sci fi ταινίες αλλά είμαι σίγουρη ότι έχω δει πολύ καλύτερες τα τελευταία χρόνια, χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν αξίζει έστω και μία προβολή όχι τόσο από τους λάτρεις του είδους, αλλά από τους φίλους του mainstream κινηματογράφου.



1/7/14

Labor day - Jason Reitman (2013)


Labor Day

Η Adele είναι μια καταθλιπτική διαζευγμένη μητέρα, που ζει με τον νεαρό έφηβο γιο της. Μέσα στο super market, η μοίρα θα την φέρει κοντά με τον Frank, ένα δραπέτη, ο οποίος θα τους πάρει ομήρους κατά τη διάρκεια του Σαββατοκύριακου της Πρωτομαγιάς (Labor Day αντίστοιχα στις ΗΠΑ).

 Αισθηματικό δράμα σε σενάριο και σκηνοθεσία του δημιουργού των Up in the AirJunoThank You for Smoking, βασισμένο στο ομώνυμο βιβλίο του Joyce Maynard.

 Όσο και να θέλω να κρίνω αρνητικά αυτή την ταινία, για το ελαφρύ της σενάριο, για την κοινότοπη εξέλιξή της ή για την ιστορία που σχεδόν ανήκει στη σφαίρα του φανταστικού, δεν θα το κάνω.

 Θα σταθώ μόνο στο γεγονός, ότι παρά την μελαγχολική της διάθεση, είναι μία τρυφερή και συγκινητική ιστορία αγάπης, που αξίζει να δουν όλα τα ευαίσθητα και ρομαντικά μέλη μας.


Θεωρώ πως το 6,9 του IMDb, είναι λιγάκι αυστηρό.