13 sins - Daniel Stamm (2014)

13 Sins

Ο Elliot βρίσκεται σε οικονομικό αδιέξοδο. Ξαφνικά, χτυπάει το τηλέφωνό του και κάποιος άγνωστος του ζητά να σκοτώσει μία μύγα για να πιστωθούν στον τραπεζικό του λογαριασμό 1,000 δολλάρια. Η πρώτη δοκιμασία ολοκληρώθηκε. Στη συνέχεια, ως δεύτερη δοκιμασία, του ζητά να φάει τη μύγα. Στις 13 δοκιμασίες που θα έχει ολοκληρώσει, θα είναι ο νικητής. Ένα επικίνδυνο και θανάσιμο παιχνίδι μόλις ξεκίνησε.

Ψυχολογικό/δραματικό θριλεράκι από το σκηνοθέτη του The Last Exorcism, βασισμένο στο Ταιλανδέζικο horror movie 13: Game of Death (δυστυχώς ενημερώθηκα μετά για το πρωτότυπο). 

Τεχνικά, ήταν άρτιο. Το σενάριο έχει αρκετά κενά, τα οποία, με την κατάλληλη σκηνοθετική καθοδήγηση ή με τους σωστούς διαλόγους, θα είχαν κάνει την ταινία πολύ καλύτερη. Ερμηνευτικά, μέτριο (ο πρωταγωνιστής τουλάχιστον ήταν αξιοπρεπής).

Συνοψίζοντας, μπορώ να πως σου αφήνει μία αίσθηση απογοήτευσης, όχι όμως ως αποτέλεσμα, ως έκβαση, αλλά ως μία γενική εικόνα. 

Δεν ήταν όμως κακό, τουλάχιστον σαν ιδέα, γι' αυτό δες το από περιέργεια ή δες το original και μοιράσου το μαζί μας.

Borgman - Alex van Warmerdam (2013)

Borgman

Μία ομάδα περιπλανώμενων εισβάλλουν στο σπίτι μίας σνομπ οικογένειας μεγαλοαστών, με ευγενικό αλλά ισοπεδωτικό τρόπο.

Φλαμανδική παραγωγή, με έμμεσες αναφορές στο Teorema του Pasolini και το Funny Games του Haneke, που δημιούργησε ανάμεικτα συναισθήματα στο κοινό του Φεστιβάλ Καννών. 

Κοινωνικό θρίλερ με ψήγματα μαύρου χιούμορ, ιδιαίτερες ερμηνείες και πολύ καλή κινηματογράφηση. 
Χάος, πλαστικές συμπεριφορές, σάπια θεμέλια, ανηθικότητα, ανθρώπινες μαριονέτες.
Και το μεγάλο ερώτημα που δεν θα απαντηθεί ποτέ: Επικίνδυνοι και καταστροφικοί ή σωτήρες και ευεργέτες; 

Paranormal activity: The marked ones / Μεταφυσική δραστηριότητα (5) - Christopher Landon (2014)

Paranormal Activity: The Marked Ones

Ο νεαρός Jesse, ύστερα από το φόνο της γειτόνισσάς του, αρχίζει να αισθάνεται περίεργα και να μην είναι ο εαυτός του. Στην αρχή το βρίσκει διασκεδαστικό, σαν να έχει υπερφυσικές δυνάμεις. Η συνέχεια όμως θα είναι τρομακτική.

Ο σεναριογράφος των Paranormal Activity 2, 3 & 4, αυτή τη φορά γράφει αλλά ΚΑΙ σκηνοθετεί την πέμπτη κατά σειρά μεταφυσική δραστηριότητα μίας, από τις πιο αμφιλεγόμενες σειρές ταινιών τρόμου. 

Δεν θα μιλήσω ούτε για σκηνοθεσία, ούτε για ερμηνείες (ας μην κοροιδευόμαστε). 
Θα πω σίγουρα όμως, ότι το σενάριο είναι το πιο γελοίο απ' όλα. 
Δεν έχει καμία έννοια, καμία σημασία, καμία συνοχή κι ειδικά αν δεν είσαι fan των προηγούμενων, μην μπεις καν στον κόπο να το δεις. 
Αν όμως είσαι, δες το έστω για το τέλος, το οποίο δίνει εν μέρει μία απάντηση γενικά για την ιστορία ή σε βάζει στη διαδικασία να τα δεις όλα από την αρχή ξανά, για να βγάλεις νόημα. 

Μέτριο προς κακό.

Saving Mr. Banks / Η μαγική ομπρέλα - John Lee Hancock (2013)

Saving Mr. Banks

Στις αρχές της δεκαετίας του '60, η συγγραφέας P.L. Travers, μία δύστροπη γεροντοκόρη, αποφασίζει να ταξιδέψει στην Καλιφόρνια, ύστερα από πρόσκληση του Walt Disney, για να μεταφέρουν στη μεγάλη οθόνη, ένα βιβλίο της. Το όνομα αυτού, Mary Poppins. Ένα σημαντικό κεφάλαιο στην ιστορία του κινηματογράφου μόλις ξεκινά να γράφεται.

Να ξεκινήσω με το γεγονός ότι δεν γνωρίζω αν ολόκληρη η ιστορία είναι αληθινή ή αν οι Kelly Marcel και Sue Smith έβαλαν μπόλικη φαντασία για να ωραιοποιήσουν και να φέρουν στα μέτρα των παραγωγών του Disney, μία νορμάλ ιστορία. 

Αν όμως το πάρουμε ως ένα συμβάν πραγματικό, τότε μπορώ να πω με σιγουριά, ότι ήταν μία πολύ όμορφη και χαριτωμένη ταινία, αστεία όσο πρέπει, συγκινητική πάλι με μέτρο για να μην καταντήσει μελόδραμα (Disney είναι αυτός, δεν μας ρίχνει ποτέ!) και με ερμηνείες αξιοπρεπέστατες και από την Emma Thompson, που ούτως ή άλλως της έχω αδυναμία, αλλά και από τον Tom Hanks ως Walt Disney.

Αυτό πάντως που με ''χάλασε'' (σε μικρό βαθμό πάντα) ήταν τα flash backs που μου φαίνονταν να έμπαιναν πολύ απότομα από το παρόν, στο παρελθόν και αντίστροφα. 
Προσωπική παρατήρηση πάντα, χωρίς να ισχύει ιδιαίτερα για κάποιους άλλους.

Ένα από τα πιο αγαπημένα μου κινηματογραφικά παραμύθια, επεξηγείται το ίδιο παραμυθένια. Not bad...

PS: Όσοι δεν έχετε δει ακόμα τη Mary Poppins του Robert Stevenson, είστε επιεικώς απαράδεκτοι!